Zeven keer per dag voor het altaar zitten Is vaak heerlijk en ontspannend, maar het kan ook een hele klus zijn.
Het ritme van een dag onderverdeeld in vaste tijdvakken doet me nog nog steeds echt goed, maar de invulling van de gebedstijden begint te schuiven.
Toen ik er net mee begon, zonk ik vanzelf in meditatie, zodra ik ging zitten. Dat is nu anders. Soms is het best moeilijk om dat waar ik mee bezig ben, helemaal los te laten. Onderbroken worden als ik geconcentreerd aan een website zit te knutselen en het dan helemaal los laten ….. moeilijk, heel moeilijk! Ook de gebeden begonnen al snel te vervelen. Het zijn er 75, maar ik ken ze allemaal al zo goed, dat ik niet meer zo verrast en geïnspireerd word als in het begin.
Een getijdenboek met voor elke dag andere teksten en gebeden is helemaal geen slecht idee. Ik begrijp helemaal waarom die voor katholieke kloosters zijn samengesteld. Helaas kan ik er weinig mee, want de geloofsverschillen zijn veel te groot.
Dus geef ik steeds vaker een andere invulling aan de gebedstijd. Ik zing veel, vaak zonder woorden, dit blijft toch mijn favoriete manier van contact maken. Recht uit het hart, zonder poespas. Soms trommel ik ook alleen maar wat. En ik lees regelmatig een stuk in de Bhagavad Gita, met uitleg van Swami Chinmayananda, dat inspireert altijd.
Gewoon even zitten, mijn gedachten vrijlaten, totdat ze uitgeraasd zijn is ook fijn.
Ik probeer niet meer te hechten aan hoe lang ik voor het altaar zit. Dat begon namelijk een prestatieslag te worden. Minstens een kwartier, anders was ik niet tevreden. Nu mag ik van mezelf al na een paar minuten weer opstaat en dat geeft dan weer ruimte om regelmatig spontaan 20 minuten te blijven zitten.
De regelmaat en de rust die dit allemaal automatisch met zich meebrengt, vind ik heerlijk.
Zelden sla ik een gebed over, omdat ik iets anders moet doen. Mijn regel is dat ik 1 gebed per dag mag overslaan, maar het voelt veel beter als ik dat niet doe. Dus mijn afspraken plan ik zoveel mogelijk tussen de tijden in. Dat is niet moeilijk, omdat de meeste mensen in mijn omgeving begrip hebben voor waar ik mee bezig ben.
Alle tijd die ik in de meditatieve sfeer van de tempel doorbreng, maakt dat ik steeds minder tegen drukte, lawaai en smalltalk kan. Nog een reden om zo min mogelijk gebedstijden over te slaan. Het klinkt misschien alsof ik heel geïsoleerd leef .Maar het tegendeel is waar. Ik zie juist veel mensen, want de tempel heeft steeds meer aanloop.
Voor wie nieuwsgierig is: dit is het ritme dat ik volg:
Dag openen met mantra's en licht en wierook offer.
Gebedstijd om 9.00, 12.00, 15.00, 18.00 en 21.00.
Dag sluiten met een meditatieve improvisatie op de fluit.