De discussie over wel of niet geld vragen voor spirituele diensten laait steeds opnieuw op en dan gaat het er altijd heftig en emotioneel aan toe.
Laat ik dus maar beginnen met zeggen dat ik van niemand verwacht dat ze kosten maken om hun spirituele diensten aan te kunnen bieden. Huur, materiaal en reiskosten moeten gewoon vergoed worden. Ik heb er ook niks op tegen als mensen na aftrek van deze kosten nog een zakcentje overhouden. Zolang dat zakcentje maar niet het eigenlijke hoofddoel wordt!
Dit laatste is volgens mij het grootste pijnpunt in het spirituele wereldje van tegenwoordig. Spiritualiteit is een product geworden. Iets waar je geld in investeert, om dat later weer dubbel en dwars terug te verdienen. “Ik heb zelf veel betaald voor mijn opleiding, dus mag ik nu ook veel geld vragen” is het meest gehoorde argument in het Spirit versus geld debat. Sorry, maar mijn tenen trekken krom als ik zoiets lees. Deed je die opleiding dan niet voor je eigen plezier en spirituele groei? Niemand die het geld wil terugverdienen dat is geïnvesteerd in muzieklessen, een filosofieclubje, of het volleybalteam. Is het niet opmerkelijk dat juist in spirituele kringen wel zo gedacht wordt?
Ik heb zelf ook veel geld gestopt in mijn sjamanistische training, geld dat ik meestal heel moeilijk kon missen. Maar het was belangrijk voor me en het heeft me gemaakt tot de mens die ik nu ben. Het is elke euro dubbel en dwars waard geweest. Dat hoef ik niet terug te verdienen, het is een offer dat ik met liefde heb gegeven.
En wat ik heb geïnvesteerd aan geld en energie heeft zich al 1000voudig 'terugbetaald'. Mijn hele leven is ten goede veranderd, die waarde is onmogelijk in geld uit te drukken.
Spiritualiteit is een basis levensbehoefte, net als liefde dat is.
Een mens is niet compleet zonder. Echte liefde is niet te koop en echte spiritualiteit ook niet. Net als liefde zou spiritualiteit en spirituele begeleiding voor iedereen vrij toegankelijk moeten zijn. Ook mensen zonder geld hebben er recht op. Daarom biedt ik al mijn spirituele diensten aan tegen vrije donatie. Heb je geen geld? Geen probleem. Heb je veel geld? Daar staat de donatiebox.
Echte waarde is sowieso niet aan een geldbedrag af te lezen. Een enkele euro kan energetisch zoveel meer waarde hebben dan een briefje van 100, als het iemands laatste euro is bijvoorbeeld. Voor de een betekent 100 euro een gezellige lunch en voor een ander is het budget voor 2 weken boodschappen voor een heel gezin. Daarom kan ik geen prijs op mijn diensten zetten.
Natuurlijk is dat makkelijker voor mij, omdat ik geen ruimte hoef te huren. Alle andere kosten die ik maak, betaal ik uit de donaties die ik ontvang. Maar ook toen ik nog wel af en toe een ruimte huurde, werkte ik op donatiebasis. En dat ging heel goed, ik kreeg vaak tot op de euro nauwkeurig aan donaties terug, wat ik aan kosten had gemaakt. Als je maar op Spirit / het Universum / de Goden durft te vertrouwen, dan komt het wel goed.
Er is nog een belangrijke reden waarom ik geen vaste bedragen vraag voor wat ik spiritueel in de aanbieding heb. Dit is het bewaken van mijn spirituele zuiverheid.
Te vaak heb ik het zien gebeuren hoe iemand zorgvuldigheid en principes overboord gooit, zelfs geloften breekt, omdat er ineens ook commerciële belangen meespelen. Als je moet leven van de inkomsten uit spirituele activiteiten, dan kan het heel moeilijk worden om ergens “nee” tegen te zeggen.
Als je financieel afhankelijk bent van je spirituele werk, dan loop je groot risico om je grenzen steeds minder goed te bewaken. Als er brood op de plank moet komen, dan kan je al snel in de verleiding komen om over je gevoel heen te stappen en iets toch maar wel doen, alleen omdat je het geld nodig hebt. Iemand die niet geschikt is, toch als leerling aannemen. Een dienst leveren, terwijl je er op dat moment niet goed toe in staat bent. Dingen beloven, die je niet waar kunt maken.
Wat als een cliënt veel geld heeft betaald, maar de juiste Spirits hebben er die dag geen zin in? Blijf je het dan tegen beter weten in toch maar proberen? Zo stel je jezelf open voor trickster Spirits, die graag doen alsof ze een ander zijn. Juist als je onder druk staat is dit risico heel groot. En ook juist omdat je onder druk staat om te 'presteren' zal je dit allemaal (moeten) wegredeneren: "Mij gebeurt zoiets niet"
Als ik zie wat sommige mensen allemaal aanbieden in hun overmoed, dan is het voor mij wel duidelijk hoeveel trickster Spirits er aan het lol trappen zijn.
Als spiritualiteit tot product is gereduceerd, dan hebben de klanten alle touwtjes in handen.
De klant vraagt en betaalt, dus moet er wel geleverd worden. Een training wordt een opleiding en de opleiding wordt afgesloten met een certificaat, want de klant wil iets tastbaars. Vervolgens zie je al die nepkwalificaties weer terugkomen op de websites van de mensen die hun geld willen terugverdienen met een eigen praktijkje. Nepkwalificaties? Ja, helaas wel.
Laat ik nog maar eens de vergelijking maken met liefde. Liefde is niet te koop en ook niet af te dwingen. Spirituele ontwikkeling is net zo. Elk mens ontwikkelt zich in eigen tempo en ritme. De een heeft genoeg aan een weekend om zich iets echt eigen te maken, de voedingsbodem is er dan al en een klein vonkje is genoeg om de hele persoon op te lichten. Voor een ander is 10 jaar nog te kort, omdat er nog geen bodem ligt, of een heel verkeerde bodem, wat nog veel lastiger is. De een verlaat een jaarcursus als een veranderd mens, de ander loopt weg met een schrift vol aantekeningen over maar half begrepen techniekjes. Maar allemaal krijgen ze een certificaat, want daar is immers voor betaald.
Nog erger vind ik het als zo'n 'opleiding' wordt afgesloten met een 'inwijding'. Mensen lopen dan rond met het idee dat ze in een jaartje (of 2) priesteres (m/v) of sjamaan, of wat dan ook geworden zijn.
Omdat spirituele ontwikkeling als een hapklaar product wordt verkocht, zijn mensen bereid om belachelijk veel geld te betalen voor gebakken lucht. Het is immers de makke van deze maatschappij dat alles wordt afgemeten in geld. Alles wat niet een onmiddellijk meetbaar profijt oplevert, wordt wegbezuinigd en alles dat niet wordt wegbezuinigd, moet steeds meer geld opleveren. Het marktdenken heeft de hele maatschappij overgenomen. En wat dat mooi en zuiver zou moeten zijn, wordt daar in meegesleept.
Spirituele bedrijfjes springen als paddenstoelen uit de grond. Allemaal lijken ze hetzelfde marketing model te volgen. Een kek logo, website en een blog, keurig zoals de marketing goeroes het voorschrijven. Als je op zo'n website kijkt, dan zijn veel pagina's al jaren onder constructie en het blog heeft vaak maar 1 of 2 tekstjes. Kortom de inhoud ontbreekt. Alleen de prijzen die voor workshops e.d. worden gevraagd, zijn goed gevuld.
En de gebrainwashte klant denkt: “Als ze zoveel geld durven te vragen, dan moet het wel heel bijzonder zijn”
Omgekeerd wordt er ook gedacht dat als iets weinig kost, het ook niet veel kan zijn. De verlichtte leraren in India werken op donatiebasis, traditionele sjamanen werken voor een habbekrats. (nu heb ik het dus niet over degenen die hordes westerse zoekers op hun wenken bedienen) De grootste spirituele schatten zijn moeilijk te vinden en de grootste doorzetters hoeven er niet veel geld voor neer te tellen. Echte spirituele ontwikkeling kan immers niet met geld worden betaald, maar alleen met serieuze toewijding. Niet aan een leraar, maar aan het pad. Niet voor een paar weekenden, maar vele jaren lang.
En wat krijgt de leraar daarvoor? De voldoening dat de kennis niet verloren gaat.
Ik wordt altijd zo blij als ik zie dat iemand anders ook op donatiebasis werkt. Nog niet alles is verloren, nog niet iedereen is vergiftigd door de neo liberale maatschappij. Ik voel me vaak een roepende in de woestijn, maar er zijn gelukkig meer gekken zoals ik.
Laten we met steeds meer mensen het gif dat commercie heet, bestrijden met het medicijn 'vrije donatie! Voor de Goden, voor Spirit, voor de wereld, voor onze ziel....