Devotie tot Godin is zo zeldzaam in onze maatschappij, dat de meeste mensen geen idee hebben wat je er mee bedoelt. Bij devotie tot bijvoorbeeld Jezus weet iedereen wel zo ongeveer wat dat inhoudt. Maar als je spreekt over Godin dan heeft men ineens een heel ander beeld voor ogen.
Godinnen verering heeft een vreemde kronkel gemaakt bij de terugkeer hier in het westen. Het is opgepikt door feministen, die in de Godin een spirituele bekrachtiging vonden die in het christendom zo node mist. Maar hiermee werd Godin een tool, gereedschap om vrouwen meer zelfvertrouwen enz. te geven. Dit is dan weer opgepikt door de new age, een verzameling van westerse spirituele stromingen waarin de ontwikkeling, maar vooral ook het welbevinden, van het individu centraal staat.
Deze mix heeft als resultaat dat er overal cursussen ‘de godin in jezelf’ worden gegeven en er steeds wordt gesproken over het goddelijk vrouwelijke. De vrouw en haar behoeften staan daarbij helemaal centraal. Godin is daarbij alleen een hulpmiddel, meestal gereduceerd tot een archetype en ontdaan van Haar Goddelijkheid. Want in deze stroming is elke vrouw een godin.
Dat ik het Vrouwelijk Goddelijke vereer en dat er een groot verschil is tussen het Vrouwelijk Goddelijke en het goddelijk vrouwelijke, wordt gewoon niet begrepen. Om de zoveel tijd krijg ik een email die begint met “lieve Godin”, waarmee ik dan dus wordt bedoeld. Of ik krijg een berichtje van iemand die ook een tempel voor de Godin zegt te hebben. Een kijkje op de website leert me dat er aan yoni stomen en draken magie wordt gedaan. Geen woord verder over wie of wat Godin is. Alle teksten gaan over vrouwen, alle foto’s zijn van vrouwen, maar toch wordt er gedacht dat dit hetzelfde is als de tempel hier. Waarschijnlijk omdat men zich geen enkele voorstelling kan maken van wat het betekent om een Goddelijke kracht te vereren, die niet de monotheïstische Godheid is.
In de tempel van de Godin in Amsterdam, bij mij thuis, staat Godin helemaal centraal. Zij wordt geëerd met gebed, zang en ritueel. Er wordt aan Haar geofferd en aan een aantal van Haar meer persoonlijke verschijningsvormen. Zij wordt geëerd als de Oerbron van Alles, de eeuwige Kracht die leven voortbrengt en leven ook weer tot zich neemt, in een eindeloze cyclus van creatie en vernietiging. Hier vindt je geen vrouwencirkels, geen therapie sessies en er worden geen yoni’s gestoomd. Dit is een religieus centrum, dat met dagelijks ritueel wordt onderhouden, zoals al duizenden jaren lang tempels worden onderhouden waarin Godinnen en Goden worden vereerd en gediend. Niet de Godin die vrouwen op hun wenken bediend, maar mensen die de Godin willen dienen.
Natuurlijk, als je een Godheid dient dan vindt er ook persoonlijke ontwikkeling plaats. En de mensen die hier rituelen bijwonen, gaan opgeladen weer naar huis. Maar dit is hier niet de focus, maar een mooie bijkomstigheid. En ja, wij hebben allemaal een Goddelijke vonk in ons. Maar die vonk is niet wezenlijk groter dan de Goddelijke vonk in een boom of in de laptop waar ik nu op typ. Het is niet iets om je groter, of belangrijker door te voelen. Als ik denk aan de macht en kracht van Godin, dan voel ik mijzelf juist heel erg nietig en nederig.
Er is helemaal niets mis met vrouwencirkels en er is ook niks verkeerds aan je te laten inspireren door de mythologie rond Godinnen. Maar er is een groot verschil tussen het vereren van het goddelijk vrouwelijke en het vereren van het Vrouwelijk Goddelijke. Het eerste komt neer op het bekrachtigen en op een voetstuk zetten van vrouwen, met behulp van archetypen. Het tweede is een religie waarin Godin vereerd wordt als Oerbeginsel. Ik zou het zo fijn vinden als meer mensen dit verschil zouden begrijpen.
Comments